De laatste weken heb ik mij overstelpt gevoeld door de goede dingen in het leven, waardoor ik creatief geblokkeerd raakte. Ik was zelfs niet meer in staat om intuïtief aan de slag te gaan.
De lente brengt heel wat inspirerende taferelen met zich mee. Alles bloeit en het licht verandert, waardoor er wonderlijke schaduwspelen ontstaan. Overal is potentieel te zien, van de kleinste knop tot het wijdste landschap. Bovendien werk ik ook aan een cursus aquarel met het London Art College. Ik vind het belangrijk om mezelf te blijven uitdagen. Daarnaast bestudeer ik graag andere kunstenaars die ik bewonder om te onderzoeken wat en hoe zij creëren. Ook ben ik voortdurend bezig mezelf te onderrichten in het creatieve ondernemerschap. Door al deze gegevens was ik zodanig geïnspireerd dat ik mij in duizenden richtingen getrokken voelde. Er waren al die technieken die ik wilde proberen, al die onderwerpen die ik wou onderzoeken, al die kleurencombinaties die ik fascinerend vond, al die oppervlakte behandelingen die mij intrigeerden, ... al die mogelijkheden. Dan drong het tot me door dat een leven misschien niet lang genoeg is om dit alles te verwerken en als het dat toch is, dan vroeg ik me af waar ik moest beginnen. Voor ik het wist, zwom ik in de ideeën en de wonderlijke beelden en was ik niet meer in staat om te creëren, terwijl ik mij ook zeer gejaagd voelde. Ik dacht aan het gezegde: "Dat is teveel van het goede." en ik begreep nu precies wat daarmee werd bedoeld.
Dus besloot ik om tot mijn kern terug te keren. Ik nam een nieuw blad aquarelpapier en mijn aquarelverf, het medium waarbij ik mij op dat moment het best voelde. Eerst vroeg ik het Universum om mij bij te staan. Ik zat een tijdje stil en ik reflecteerde over enkele vragen om terug tot mezelf te komen. "Oké, wat wil ik nu eigenlijk doen? Ik wil schilderen. Hoe wil ik schilderen? Ik wil intuïtief schilderen, gewoon schilderen. Hoe moet ik alle mooie beelden en ideeën integreren die eerder naar me toekwamen? Dat moet ik niet, want dat gebeurt onbewust. Het enige wat ik mag doen is schilderen, zonder beperking, zonder oordeel, zonder kennis." Dan ontspande ik en werd alles stil, terwijl ik het volgende intuïtieve schilderij maakte.
Ik was dankbaar voor wat te voorschijn kwam. Ik kon het beeld ook gemakkelijk interpreteren en het sloeg de nagel op de kop. Het is alsof het schilderij de oplossing bood voor mijn problematiek.
Hier volgt hoe ik het lees: "De linkerzijde is druk met kleur. Er is een levensboom met drie energiecentra en een complexe aura. In het aura veld kan ik het profiel van het gezicht van een kind onderscheiden. Het kijkt naar rechts in de richting van wat er achteraan gebeurt. Op het niveau van het derde oog of het voorhoofd bevindt zich een portaal met een hart. De rechterzijde is veel rustiger met planten en vogels en een lichtwezen, een engel misschien, die vliegt naar de open lucht. Ik denk dat de boom en het profiel het innerlijke kind voorstellen dat van nature deel uitmaakt van de wereld en niet gestoord wordt door alle indrukken en verwikkelingen. Het portaal stelt voor hoe de geest van dit kind vrij is en zich volgens eigen keuze heen en weer kan bewegen tussen chaos en stille open ruimte. Het doet dit natuurlijk en liefdevol. Het innerlijke kind blijft altijd verbonden met de bron, kent zijn eigen authenticiteit en is vrij."
Hebt u ooit een gelijkaardige ervaring gehad in een soortgelijke situatie, waarbij intuïtieve kunst u de antwoorden bracht voor een probleem? Zou u graag iets toevoegen aan de voorgestelde interpretatie? Deel dan uw gedachten in de opmerkingen, eventueel met een link naar uw eigen creatieve werk, kom gewoon even binnen of contacteer mij. Ik kijk ernaar uit om u te ontmoeten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten