De laatste weken heb ik mij overstelpt gevoeld door de goede dingen in het leven, waardoor ik creatief geblokkeerd raakte. Ik was zelfs niet meer in staat om intuïtief aan de slag te gaan.
De lente brengt heel wat inspirerende taferelen met zich mee. Alles bloeit en het licht verandert, waardoor er wonderlijke schaduwspelen ontstaan. Overal is potentieel te zien, van de kleinste knop tot het wijdste landschap. Bovendien werk ik ook aan een cursus aquarel met het London Art College. Ik vind het belangrijk om mezelf te blijven uitdagen. Daarnaast bestudeer ik graag andere kunstenaars die ik bewonder om te onderzoeken wat en hoe zij creëren. Ook ben ik voortdurend bezig mezelf te onderrichten in het creatieve ondernemerschap. Door al deze gegevens was ik zodanig geïnspireerd dat ik mij in duizenden richtingen getrokken voelde. Er waren al die technieken die ik wilde proberen, al die onderwerpen die ik wou onderzoeken, al die kleurencombinaties die ik fascinerend vond, al die oppervlakte behandelingen die mij intrigeerden, ... al die mogelijkheden. Dan drong het tot me door dat een leven misschien niet lang genoeg is om dit alles te verwerken en als het dat toch is, dan vroeg ik me af waar ik moest beginnen. Voor ik het wist, zwom ik in de ideeën en de wonderlijke beelden en was ik niet meer in staat om te creëren, terwijl ik mij ook zeer gejaagd voelde. Ik dacht aan het gezegde: "Dat is teveel van het goede." en ik begreep nu precies wat daarmee werd bedoeld.
Dus besloot ik om tot mijn kern terug te keren. Ik nam een nieuw blad aquarelpapier en mijn aquarelverf, het medium waarbij ik mij op dat moment het best voelde. Eerst vroeg ik het Universum om mij bij te staan. Ik zat een tijdje stil en ik reflecteerde over enkele vragen om terug tot mezelf te komen. "Oké, wat wil ik nu eigenlijk doen? Ik wil schilderen. Hoe wil ik schilderen? Ik wil intuïtief schilderen, gewoon schilderen. Hoe moet ik alle mooie beelden en ideeën integreren die eerder naar me toekwamen? Dat moet ik niet, want dat gebeurt onbewust. Het enige wat ik mag doen is schilderen, zonder beperking, zonder oordeel, zonder kennis." Dan ontspande ik en werd alles stil, terwijl ik het volgende intuïtieve schilderij maakte.
